Wat eraan voorafging:
In België was ik zelfstandig architect, voornamelijk actief in de regio Mechelen (Vlaams-Brabant). Ik stond op het punt mijn praktijk uit te breiden om me meer te kunnen toeleggen op creatief ontwerp en werfopvolging. De hoge Belgische loonkosten in combinatie met het sterk bureaucratische karakter van het beroep architect heeft me op zeker moment sterk doen twijfelen aan deze keuze. Zou deze beslissing me meer levenskwaliteit bieden? Dit was nog maar zeer de vraag! Eens ik hierover begon na te denken samen met mijn vriend die ook actief was in de bouwsector (renovatie en decoratiewerken) ging de bal pas echt goed aan het rollen. Hadden we het al niet druk genoeg? Was België eigenlijk wel de plek waar we de komende 10, 20 -…jaar van ons leven wilden slijten? Een diepgaande bezinning was het gevolg!
Werken en wonen in een land met een warm klimaat, op een plek waar je de natuur nog in handbereik hebt, zonder zelfs in het weekend geconfronteerd te worden met ellenlange files, leven in een samenleving die nog authentiek is en zichzelf niet voorbijsnelt…was onze echte droom. Verhuizen was dus de boodschap i.p.v. een carrièrewending in eigen land.
Onze eerste emigratieplannen lagen buiten Europa: Nieuw-Zeeland, Canada, …Verre Oosten maar dit zou ons te fel isoleren van familie en vrienden. Europa dus, met name Zuid-Spanje, dit omwille van het aangename klimaat (ook tijdens de winterperiode), de taal, de snelle en goedkope luchtverbinding,… Het werd een testland voor één jaar!
Zo begon ons verhaal:
 

Gent

6 januari 2004, 6.00u in de ochtend, de wagen staat buiten klaar, volgeladen en bedekt met een laagje sneeuw. De voorbije dagen hebben we van iedereen afscheid genomen en vandaag is het zo ver. We vertrekken voor ‘voorlopig’ 1 test jaar naar Zuid Spanje, onze focus ligt op Elche, nabij Alicante.

Torrevieja

De rit verloopt zeer vlot en op 7 januari om 16.00u zitten we op ons terrasje in Pilar De La Horadada IN DE ZON te genieten van een lekkere pastis. (een fles die we nog uit België hebben meegenomen). We realiseren ons dat we de stap echt hebben gezet en dat ons avontuur hier en nu begint. PROOST!
Tien “streek-verkennende” dagen later en heel wat kilometers meer op de teller van de auto komen we tot het besluit dat de Costa Blanca, hoe verscheiden ze ook is, niet echt is wat we zoeken. Ons ideaalbeeld van “Spaanse authenticiteit” in de nabijheid van de zee en een grote cultuurstad is hier niet te vinden. Tijd om de kaart van Spanje boven te halen en even te brainstormen. ’s Anderendaags zijn we met onze volgeladen wagen op weg naar:

Granada

En ja hoor, dit voelde al heel anders aan. Granada is een universiteitsstad met een jonge bohemién spirit. We gingen onmiddellijk aan de slag: Ik stortte me op de  Spaanse taal en ondertussen legden we de eerste contacten om werk te vinden. We verkenden het prachtige Granada-decor en genoten we van de rijkelijke tapas die gratis werden geserveerd bij een drankje. Geert is een liefhebber van bergen en natuurwandelingen, je kan dus wel al raden dat we heel wat hebben afgewandeld in de Sierra Nevada want deze lag werkelijk in onze achtertuin!
’s Morgens vertrekken met day-pack, ’s middags je doel bereiken in de sneeuw en ’s avonds een lekker visje gaan verorberen in de zon aan de kust…Maar weinig plaatsen in Europa waar dit mogelijk is!
Na 8 maanden Granada werd het ons wel duidelijk dat -hoe leuk deze stad ook was- de economische motor hier heel wat trager draaide dan aan de kust. Geert had in deze periode zich kunnen uitleven in enkele hele mooie mozaïek- en verbouwingsprojecten maar als architecte bood Granada niet veel hoopvolle perspectieven op lange termijn. Sollicitaties deden ons uitwijken naar de kuststreek met name de Costa del Sol!
Het was even wennen aan het idee om Granada te verlaten voor een plek aan de Costa del Sol (= lees associatie met overvolle stranden, gepensioneerde overwinteraars) maar we kunnen er beiden aan de slag bij een bedrijf en dus rijden we enkele weken later richting Costa Del Sol.

Macharaviaya

 werd onze nieuwe woonbestemming na een weekje prospectie langs de kust en het achterland van de Axarquía: hier betrokken we een authentiek casa rural. Het dorpje telt slechts 150 inwoners en bevindt zich temidden van een vrij groene vallei met amper bebouwing, van authenticiteit gesproken!
Deze plek beantwoordde perfect aan het romantische beeld dat we hadden vooraleer begonnen aan onze trip naar Spanje. Door de kleinschaligheid van het dorp leerden we vrij snel mensen uit het dorp kennen. We hadden fantastische buren die ons werkelijk opnamen in de familie. Geert maakte tijdens de culturele feesten en jaarlijkse feria foto’s van de dorpelingen en beetje bij beetje geraakten we hier goed geïntegreerd.
We genoten met volle teugen van de natuur, de Spaanse zon en van ons huisje met zwembad temidden van de rust.
MAAR  er is helaas een “maar”…. wat er de komende maanden allemaal gebeurt tijdens onze nieuwe job, daar kunnen we een trilogie over schrijven.
Een poging tot samenvatting…
Torre del Mar, een kuststadje 20’ verderop was vanaf nu onze werkplek: een Belgisch promotor bood ons hier niet te missen kansen aan!
Ik (Patricia) kon hier van start als architect, Geert kreeg ‘the job of his life’ als full-time decorateur met de klemtoon op mozaïekprojecten.
Maar het was allemaal nét iets te mooi om waar te zijn: al na korte tijd verdween de rozengeur en maneschijn rond dit zogenaamde standingvolle bedrijf. De werven bleken een regelrechte puinhoop en het decoratieproject ging tijdelijk niet door wegens vertraging van de ruwbouwwerken: de eerste steen diende nl. nog gelegd te worden!
Kort na ons vertrek uit onze geliefde stad Granada werden we noodgedwongen opnieuw voor een verscheurende keuze gesteld: ontslag of de uitdaging aangaan!
We kozen voor de laatste optie: Geert werd tijdelijk gebombardeerd tot werfleider (hoewel werflijder beter op zijn plaats was) dit om een annex van een hotel te bouwen. Ik kreeg al vrij snel zowat alle lopende dossiers toegeschoven.
Na 10 maand volharding in de boosheid: vele frustatie maar ook verschillende realizaties was duidelijk geworden dat incompetentie en nalatigheid niet de enige ziekte was waaraan dit bedrijf leed. Een jaar later waren we een gewonnen rechtszaak rijker en vooral een grote illusie armer! Het hoofdstuk: ‘werken voor een baas’ werd zodoende afgesloten.
Met de kennis en ervaring die we beiden in België vergaarden in combinatie met onze recente ervaringen in de Spaanse bouwwereld, startten we na lang beraad zelf een projectmanagementsbedrijf in Torre del Mar. Ons core-business bestond uit het ontwerp en realizatie van nieuwbouwwoningen.
Deelname aan een internationale vastgoed- en bouwbeurs (Second Home Beurs Utrecht) bracht ons vrij snel een aantal gemotiveerde cliënten die een nieuwbouw wensten te realizeren. Bij nader onderzoek bleek dat we hen in de campo (lees: Spaanse ‘platte’-land) geen glasherdere garanties konden bieden op het gebied van legaal bouwen terwijl het merendeel van de villa’s net daar gebouwd werden!. Licenties werden slechts op gemeentelijk nivo geregeld (zonder de provinciale overheid in te lichten) en dit met dikwijls de nodige steekpenningen. Dit was voor ons geen optie en wat initieel startte als een nieuwbouw-en renovatieservice voor buitenlanders werd al snel verruimd tot verkoop van bestaand vastgoed en een eigen kantoor.
Vanaf nu waren we in feite een aankoopmakelaar die ook een renovatieservice aanbood.
Waar voorheen de strenge bouwwetgeving en gemeentelijke gesjoemelcultuur roet in het eten strooide, liet tegen 2006 echter de crisis op de Spaanse vastgoedmarkt zich fel voelen. Torenhoge vastgoedprijzen deden veel investeerders en particulieren uitwijken naar goedkopere oorden zoals Turkije, Marokko, Bulgarije,… Van de 60.000 makelaarskantoren zouden er 2 jaar later nog slecht 18.000 actief zijn: kortom een economisch slagveld op immovlak kondigde zich aan.
Gelukkig voelden we de bui aankomen. Een grondige herbronning drong zich op om ons ‘in het land van de zon’ staande te houden en vooral trouw te blijven aan het principe: eerlijke en profesionele service. Van één ding waren we overtuigd: het is de aanhouder die wint! Maar in een markt zonder enige wettelijke houvast, beroepsreglementering bleven cowboypraktijken schering en inslag en duurde het verzilveren van een eerlijke service wel bijna iets te lang.

Frigiliana

 werd vanaf 2007onze nieuwe uitvalsbasis! Het is één van de meest pittoreske dorpjes aan de Costa del Sol: gelegen naast het natuurpark Sierra de Almijara, Tejeda y Alhama op nog geen 10’ van de kust en 5’ van de snelweg.
Het was alsof het lot ermee gemoeid was maar onze nieuwe stek bracht een nieuwe wind en onze nieuwe formule sloeg vrij snel aan!
Ondertussen hadden we de spelers op de Spaanse vastgoedmarkt goed leren kennen en ons omringd met betrouwbare partijen met de nodige ervaring and most of all: the right attitude! Vanaf nu werkten we enkel nog op afspraak. Onze nieuwe stek en formule gaf ons dan ook rust en ruimte om toegewijd te werken. De positie die we vanaf nu bekleedden was er ook geen meer van ‘verkoper’ maar eerder één van vastgoedconsultant die samen met de klant op zoek ging naar het beste object op de vastgoedmarkt.
Op die manier kwam mijn ervaring als architect goed van pas en ook Geerts praktijkervaringen in de bouw- en decoratiewereld waren welgekomen.
Eénmaal een woning verkocht wensten vele klanten de woning aan te passen aan hun specifieke noden en op die manier komen we via een verkoop opnieuw uit bij onze initiële doelstelling: Bouwen en verbouwen! We hebben ons bedrijf dan ook ‘Hogar Creativo’ gedoopt, wat staat voor een creatieve woning of (t)huis vol creatiteit.
 
Momenteel zijn we bijna 6 jaar verder en wonen we nog steeds in Frigiliana. De familie is ondertussen uitgebreid: Alejandro is onze nieuwe spruit die vanaf nu ons Spanje-verhaal compleet maakt.
Wij, inclusief ons bedrijf heeft de economisch én financiële crisis goed doorstaan. Kortom: het Spanje verhaal wordt vervolgd! Ondanks alle ups and downs uit de startjaren hebben we geen moment spijt van onze beslissing!

 
 
 
Een emigratieverhaal is er steeds een van vallen en opstaan: een goede voorbereiding is veel waard maar een flinke dosis motivatie en flexibiliteit is minstens even belangrijk om in de beginjaren je droom waar te maken.
Wens je meer emigratieverhalen te lezen: http://www.andaluciavastgoed.be/nl/emigreren/getuigenissen-expats

Met ons verhaal en voornamelijk. d.m.v. deze blog: ‘sol y mucho más’ hopen we veel spanje-liefhebbers praktische informatie te verschaffen over wat er echt leeft aan de costa del sol t.t.z in de nog authentieke axarquía-regio ten oosten van málaga.
Laat het een inspiratiebron zijn en een goed instrument om je eigen project op poten te zetten. we wensen je veel succes!
Un saludo,
 
Gerardo, Patricia y Alejandro